No country for old men

Op de gang in mijn appartementengebouw heb ik hem al een aantal keer voorbij horen lopen. Langzaam, een beetje sloffend en altijd neuriënd. Zijn geneurie heeft echter een diepe, zware klank waardoor het een aankondiging lijkt van iets onheilspellend. Ik krijg er beelden bij van de killer uit de film ‘No country for old men’. Ondertussen probeer ik me een voorstelling te maken van de man die daar nietsvermoedend loopt.

Toen ik hem daarna voor de eerste keer tegenkwam in de gang, wist ik dat mijn beeld van de “killer” niet klopte. Uiteraard. Mijn fantasie was duidelijk weer eens met me aan de haal gegaan. Dit was een teddybeer. Een oude, wat verfomfaaide teddybeer. Met zijn grijze haar en een drie dagen stoppelbaardje, een oud overhemd die iets te strak zit, een kakikleurige korte broek en sandalen.

De oudere, dikke man groet me vriendelijk en stelt zich met een diepe, zware stem in het Spaans voor als Rudy. Spaans met een dik Duits accent. Ik antwoord daarom in het Duits en stel me ook voor. Hij begint te lachen.

We raken aan de praat. Hij vraagt me wat ik hier doe en ik vertel hem dat ik ondernemer ben, niet locatiegebonden momenteel en daarom hier tijdelijk aan het werk ben en dat ik Spaanse lessen volg. Hij knikt goedkeurend.

Rudy vertelt dat hij ook Spaanse lessen volgt, maar hij blijkt bij een andere taalschool te zitten. Hij is met pensioen en komt hier elk jaar naartoe om Spaans te leren en te genieten van het mooie weer en de aangename sfeer. Nog 5 weken, vertelt hij. Dan gaat hij naar Ierland om 3 maanden Engelse les te volgen. Daarna gaat hij naar de nonnen in Vught om 3 maanden Nederlands te leren. Dat doet hij elk jaar. Hij heeft jaren gewerkt als ambtenaar. “Thuis blijven zitten in Duitsland, daar word ik ongelukkig van. Ik ben maar alleen, dan word ik eenzaam.”

Enthousiast praat hij vervolgens enkele zinnen Nederlands met me. Dat heeft hij afgelopen jaren geleerd. In Nederland logeert hij bij vrienden vertelt hij. “Ik ga dan op de fiets naar de lessen”, zegt hij met enige trots. We praten nog even door, over Nederland, Las Palmas en Spaanse les. Dan nemen we afscheid en vervolgen ieder onze weg.

HOT en FIRE zijn er in vele vormen, realiseer ik me ineens weer.
Rudy heeft het slim bekeken. Wat een goede manier om te genieten van je pensioen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *