Het zal je vast niet ontgaan zijn, de aandelen op de binnenlandse en buitenlandse beurzen krijgen flinke klappen. Prijsdalingen van pakweg 3-10% zijn aan de orde van de dag en dat al meerdere dagen achter elkaar. In een kwartier tijd zag ik gister op papier een bedrag ter waarde van een heel mooie, nieuwe auto verdampen.
Is er reden tot paniek?
Paniek was er zeker. Dat was ook de reden dat de prijzen van aandelen kelderden. Is er reden toe? Dat moet nog blijken.
Wat is er aan de hand?
Ten eerste zorgt het coronavirus voor een nadelige invloed op de beurzen. Delen van Italië zijn op slot gegaan met als gevolg dat de economie daar nagenoeg stil ligt. In China gebeurde dit al eerder. Dat betekent kort gezegd dat bedrijven benodigde spullen niet meer aangeleverd krijgen, dat evenementen worden afgelast, dat mensen tijdelijk de deur van hun winkel of bedrijf op slot moeten doen. Dat heeft ook voor andere bedrijven weer gevolgen en zo wordt de kring steeds groter. Dat zorgt dus min of meer voor een probleem aan de aanbodkant. Bedrijven krijgen niet de goederen geleverd die ze nodig hebben voor de productie of hun dienstverlening. Dat leed is te overzien als het niet te lang duurt. Als het langer duurt, gaat het meer gevolgen hebben. Bedrijven komen dan in de financiële problemen, er gaan bedrijven failliet en er gaan dan ook banen verloren. Mensen hebben dan minder vertrouwen in de economie en besteden minder. Dan ontstaat er ook een probleem aan de vraagkant. Dat is een groter probleem en kan zorgen voor een recessie. Maar zo ver is het nog lang niet. En de vraag is ook of het wel zover komt.
Daarnaast is een conflict tussen Rusland en Saoedi Arabië. De laatste wilde de ‘oliekraan’ wat dichter draaien nu de vraag daalt om zo de prijzen op niveau te kunnen houden, Rusland wilde dat niet. Prima, zei Saoedi Arabië en om Rusland dwars te zitten draaiden ze de ‘oliekraan’ wijd open. Het gevolg van deze opgevoerde olieproductie, de prijs voor olie kelderde.
Dat zorgde gister voor paniek op de beurs. Heel veel mensen wilden van hun aandelen af. Het aandeel van bijvoorbeeld Shell stortte naar beneden. Die lagere prijzen voor aandelen zorgden ervoor dat nog meer mensen hun aandelen wilden verkopen… En vermogens gingen (op papier) deels in rook op.
Ook bij mij was dat het geval. Nu beleg ik al ruim 20 jaar, dus ik heb inmiddels al wat beursdalingen voorbij zien komen. Dat scheelt een stuk. Het raakt me niet echt, want ik weet dat de beurzen vroeg of laat ook wel weer omhoog gaan. Dus ondanks dat ik mijn vermogen zag verdampen, werd ik er toch niet paniekerig van. In tegendeel, ik vond het wel fijn.
Dat klinkt misschien een beetje gek als je binnen 15 minuten je vermogen hebt zien dalen met een bedrag waarvoor je een mooie, nieuwe auto kan kopen. Maar zolang je niet verkoopt, is er eigenlijk weinig aan de hand. Je leidt pas verlies (of hebt pas winst) als je daadwerkelijk verkoopt. En ik heb geen reden om mijn aandelen te verkopen. Je kunt het naar mijn mening vergelijken met een huis die onder water staat. Tijdens de financiële crisis stonden heel veel huizen onder water. Je denkt dan wel 2x na voordat je je huis verkoopt met een verlies. Alleen als het echt niet anders kon, gingen mensen hun huis verkopen. Bij aandelen zou het niet anders moeten zijn, maar in de praktijk is het dat wel. Dat zagen we gister heel duidelijk. Ineens willen mensen dan massaal van hun aandelen af in de hoop het verlies te beperken, met enorme prijsdalingen als gevolg.
Bovendien zat een prijsdaling er een keer aan te komen. De beurs ging al jaren omhoog. Dat kon niet blijven doorgaan. De bomen groeien nu eenmaal niet door tot aan de hemel.
Ik heb niks gedaan afgelopen dagen. Ik heb geen aandelen verkocht, ik heb ook nog geen aandelen bijgekocht, ondanks de tijdelijke uitverkoop.
Wel heb ik een deel van mijn aandelen verkocht pakweg 2,5 week geleden. Vlak voordat de aandelen kelderden. Het coronavirus was al in China en de regio Wuhan was al “op slot” en het dagelijkse leven lag daar al tijdelijk plat. Ik hoorde op het journaal een Nederlandse virusexpert zeggen dat we in Nederland niks te vrezen hadden, want er waren geen rechtstreekse vluchten tussen Wuhan en Nederland, dus het was niet waarschijnlijk dat het virus deze kant op kwam. Dat vond ik zo’n onlogische redenering. Dat deed bij mij de alarmbelletjes rinkelen. De volgende dag heb ik een deel van mijn aandelen verkocht, want ik had door die reportage de indruk dat ze de gevolgen nog helemaal niet door hadden. Gelukkig maar dat ik veel aandelen heb verkocht en tijdig mijn winst heb gepakt. Dat scheelt me veel geld.
Ik heb nog geen aandelen bijgekocht. Ondanks de huidige uitverkoop. Voorlopig kijk ik het even aan. De markt is mij te turbulent en deze daling kan nog wel even aanhouden. Dat is koffiedik kijken, ik weet het. Niemand kan voorspellen wat er gaat gebeuren, maar dat is juist de reden dat ik vertrouw op mijn gevoel.
Binnenkort stop ik het geld dat ik uit de beurs heb gehaald weer terug. Voor hetzelfde bedrag heb ik dan heel veel extra aandelen. Die extra aandelen zorgen voor meer dividend en als de waarde weer stijgt voor extra vermogen.
Daarnaast ga ik ook extra bijkopen. Als mijn (afbetaalde) huis verkocht is, komt er veel geld vrij. Dat stop ik dan ook grotendeels weer in de beurs. En dat doe ik nu met een veel geruster gevoel dan toen de beurzen maar onophoudelijk aan het stijgen waren.
Dus paniek? Nee, zeker niet. Ik ben er eigenlijk best blij mee.