Halfslaperig zoek ik mijn mobiel om de wekker uit te zetten. Het is later dan gebruikelijk, maar het voelt toch nog wel erg vroeg. Dan schiet me in gedachte waarom ik de wekker had gezet. Ik ben gelijk klaarwakker en stap snel uit bed.
Eerst maar even douchen. Ik heb niet bijster veel kleding meegenomen voor deze trip, maar sta toch even te dubben voor de kledingkast wat ik zal aantrekken vandaag. Ik föhn mijn haar en doe wat mascara op. Daarna ga ik op mijn gemak ontbijten. Toch voel ik me een beetje onrustig. Ik kijk regelmatig op de klok. Het is nog geen tijd om te vertrekken.
Ik probeer de tijd wat te doden met chatten in de FIRE Slack-groep en lees mijn zakelijke mails. Vandaag heb ik geen Spaanse les meer. Ik heb vrijdag op school aangegeven dat ik er deze week niet meer bij ben.
Dan is het eindelijk tijd om te vertrekken. Nog snel even wat lippenstift op. Ik pak mijn tas en trek de voordeur van het appartementje achter me dicht. Ik loop naar het busstation van Santa Catalina, el hoyo (het hol) zoals de Canarios het ondergrondse busstation hier noemen.
De azuurkleurige gua gua (wawa, bus) staat al te wachten. Ik koop een kaartje bij de chauffeur die me vriendelijk groet en zoek een plekje achterin de bus. In de bus zitten maar een paar mensen. Dan sluiten de deuren en vertrekt de bus. We rijden langs de kust de stad uit. In de verte zie ik een cruiseschip varen. Bij diverse haltes stappen er mensen in. Niemand stapt uit.
Na ongeveer een half uur rijden, zijn we er. Ik loop met mijn tas in de hand naar binnen en speur op de borden naar de juiste informatie. Ik moet nog even wachten. De informatie staat er nog niet op. De tijd gaat voor mijn gevoel ineens tergend langzaam en ik betrap me er op dat ik zenuwachtig met mijn voet zit te tikken.
Dan verschijnt eindelijk de verwachte informatie op het informatiebord. Ik wandel naar de juiste plek. Ik vind een plek om te zitten naast een ouder echtpaar dat druk in het Spaans tegen elkaar aan het praten is. Of nou ja, de vrouw praat druk gebarend, de man knikt af en toe en mompelt soms een antwoord.
Dan maakt mijn hart een sprongetje. Ik begin instinctief breed te glimlachen.
Ja, gelukkig!
Daar is ie.
Mijn Lief!
Gezellig samen op Gran Canaria.
Eindelijk!
🙂