Op de drempel van 2019

Ze zeggen dat mannen niet kunnen multitasken. Dat geloof ik wel. Er wordt ook gezegd dat vrouwen wel kunnen multitasken. Dat geloof ik dan weer niet. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen dat ook niet kunnen. Ze denken alleen maar dat ze dat kunnen. Ik kan het in elk geval niet en geef dat ruiterlijk toe.

Ik ben momenteel aan het werk (mijn laatste werkdag dit jaar), ben ook een blog aan het typen, kijk een film en ben aan het chatten in de slackgroep van de fire vrienden. Nou, dat werkt dus niet. Ik zie nu net dat de hoofdrolspeelster bevallen is, ik heb niet meegekregen dat ze zwanger was. Dat dus.

Mijn hemel, één ding tegelijk goed doen, kost me soms al genoeg moeite. En dan ook nog even blijven focussen op dat wat ik aan het doen ben, is vaak al een uitdaging. Als ik de vaatwasser aan het uitruimen ben, ben ik in gedachten al weer bezig met iets anders. Ik ben in staat om ter plekke de boel achter me te laten en doe dat ook geregeld: theedoek op het aanrecht, kastdeurtjes open en de vaatwasser half uitgeruimd.

Een gruwel vindt mijn lief dat.

Dan kan ik me vol overgave op iets storten dat in 99 van de 100 keer helemaal niet dringend is. En niet zelden realiseer ik me dat dan ook om vervolgens halverwege die klus weer terug te keren naar het uitruimen van de vaatwasser.

Het kan ook voorkomen dat ik halverwege het klusje van de vaatwasser uitruimen dat welgeteld misschien 5 minuten kost gewoon geen zin meer heb. Dan stop ik. Een nog grotere gruwel voor mijn lief. Om reacties van een feministische orde te voorkomen, meld ik gelijk maar even dat hij veel doet in het huishouden, heel behulpzaam is, van sterke vrouwen houdt, voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen is, etc.. Het ligt niet aan hem, het ligt aan mij.

En dat moet anders, van mezelf. Zo op de drempel van het nieuwe jaar, is dat wel iets dat ik beter kan gaan doen.

Net als wat meer opruimen. En schoonmaken, ja dat ook. Op de één of andere manier weet ik als een soort hamstertje altijd een boel troep om me heen te verzamelen, allemaal binnen een armlengte, zodat ik terwijl ik aan het werk ben op mijn laptop zonder op te staan al mijn troepjes binnen bereik heb. Dat moet ook anders. In 2019, no more. Afgelopen. Finito.

Verder heb ik in 2018 mijn sportdoelstelling behaald, het lidmaatschap van de fitness opzeggen. Goed besluit, want ik kwam er al tijden niet meer. Nou vind ik fitnessen sowieso al geen klap aan, maar in het kader van toch nog enigszins gezond bezig zijn, sleepte ik me zelf daar af en toe toch naar toe als ik echt geen excuses meer kon bedenken. Dat het een overvolle fitnessclub was met de apparaten zo dicht op elkaar dat je zowat samen op dezelfde loopband aan het lopen was, hielp ook niet mee. Maar mijn voornemen is om meer te sporten, dus in 2019 ga ik weer lid worden van een sportclub. Ik ontdekte een nieuwe fitnessclub hier in de buurt, dus ik ga daar maar eens kijken. En sporten, ja dat ook.

Ik ga een (e-)bike kopen zodat ik wat minder met de auto ga. Naar het werk kan makkelijk op de (e-)fiets, maar het is toch ook nog wel een beetje ver, dus om niet al te bezweet aan te komen zetten bij al die vergaderingen is een e-bike misschien ook voor de anderen wel een fijne keuze. Een scootertje lijkt me ook heel leuk. Maar dat is dan gewoon heel leuk en leidt niet tot extra beweging. Dus vooralsnog zegeviert het verstand en valt de keuze op de e-bike.

En verder aan goede voornemens voor 2019…uhmm,
– wat meer geduld
– gezonder eten, ook belangrijk, 100% vegan zou heel mooi zijn
– afvallen, hmm ja, dat wordt ook hoog tijd
– wat meer tijd voor mezelf
– blijven sparen, aflossen van de hypothecaire lening en natuurlijk ook blijven beleggen, ongeacht wat de markt doet
– en vooral wat minder Dromen en wat meer Doen.

 
 
Wat zijn jullie goede voornemens?